De sleepboot de Roze werd ooit door Captain Morgans cruises op de zeebodem afgezonken om er met toeristen in een duikboot naar toe te gaan. Later bleek er onvoldoende belangstelling bij het publiek en is de duikboot opgedoekt en de Roze blijven liggen waar die lag. Nu duiken er duikers op.
Het schip ligt rechtop in de bodem in het zand op 35 m diep. De mast steekt nog recht omhoog. Als je hem van boven af nadert, krijg je eerst de contouren te zien.
Kajuit
Op een gegeven moment kom je langs de mast en de schoorsteen naar beneden zakken en zit je op gelijke hoogte met de stuurhut. Je zit dan op zo'n 30 m diep en de bodem is dan nog 5 meter te gaan.
De kajuit waardoor nu visjes zwemmen werd ooit bemand door stoere zeelieden, die een gevecht hielden met golven en wind.
Enriched air
De met zuurstof verrijkte lucht (Nitrox
of enriched air) zit in speciale flessen. Niet dat de flessen anders zijn;
ze mogen alleen niet verwisseld worden met flessen voor gewone lucht. Daarom
zijn ze geel en staat er met koeieletters
ENRICHED AIR op.
De aluminium flessen hebben een inhoud van 12 liter en worden afgeperst op 220 Bar (of atmosfeer). Hier doken we met een mengsel van 32% zuurstof en 68% stikstof
Mast
Vanaf de omloop van de kajuit kijk je omhoog. Je ziet de mast. De mast die nu omringd is door vissen, stak ooit stoer boven het schip uit en zwaaide heldhaftig door de lucht, die met grauwe wolken bedekt was. Nu staat er nog een dikke 20 meter water boven en realiseer jij je te meer hoe diep je zit, want je kunt het oppervlak niet eens meer zien
Murene
Het is een wat onduidelijke foto, maar in de autoband die op de zandbodem lag zit een murene. Door de Nitrox was onze maximale duikdiepte 32 meter en moest ik de foto van 3 meter afstand maken. De kop van de murene zal een 8-12 centimeter in diameter geweest zijn.
Vroeger woonde deze Murene in het scheepstoilet. Hij is echter te groot geworden en past daar niet meer in. Tegenwoordig heeft hij zijn heil gezocht in deze autoband.
Pluisje
Melita onze duikinstructrice liet ons steeds weer bijzondere vondsten zien. Ze had daar een bijzonder scherp oog voor. Ook dit pluisje dat in werkelijkheid niet groter is dan 2 cm ontsnapte niet aan haar aandacht. Een zeer bijzonder plantje met een blauw roze kleur.
Ik weet nog steeds niet wat het was, maar Melita was in haar nopjes dat ze het gevonden had
Vissen
Bij het wrak zijn opmerkelijk veel vissen. Heel veel kleine, maar ook een aantal grote, waaronder tonijn, baracuda en de parrothfish. De meeste van deze vissen laten zich slecht fotograferen.
Deze forse vis wilde alleen maar recht in de camera kijken en schrok zich rot van het flitsje
Wrakduik
De Roze is ongeveer 20 meter lang en steekt een meter of 7 boven het zand uit. Het ruim is los, daar zou je zo in kunnen. Wij doen dat niet; anderen wel. Het leuke aan dit wrak is dat alles nog vrij goed in tact is, dat je het geheel kunt overzien en alles zeer goed te herkennen is, in het bijzonder heldere water (25 meter zicht)
Diepte
Het blijft facineren, de diepte, de rare kleur, de schimmen, de vissen en de geschiedenis van zo'n schip, die met een beetje goede wil zo bij elkaar fantaseert.
We moeten echter terug. De luchtvoorraad staat ons toe maximaal 10 minuten te blijven, daarna moet de terugweg begonnen worden, anders kom je lucht tekort
Melita gaat voorop en heeft een rare flipperslag.
Melita
Als je een lange en/of een diepe duik gemaakt hebt, moet je onderweg naar boven een veiligheidsstop maken. Op 5 meter diep moet je dan 3 minuten wachten om je lichaam de kans te geven zich te ontdoen van overmatig stikstof.
In sommige gevallen lig je elkaar dan 3 minuten aan te kijken. Om de tijd wat te doden had Melita wat speelgoed meegenomen en eerlijk is eerlijk.... de tijd is dan zo voorbij